სურათი, რომელიც ყველასთვის ნაცნობია: ოჯახური ვახშამი რესტორანში, სადაც სიჩუმეა. არა იმიტომ, რომ სათქმელი არაფერია, არამედ იმიტომ, რომ მაგიდასთან მყოფი ბავშვების (და ხშირად უფროსებისაც) მზერა გაჯეტებისკენ არის მიმართული. გაჯეტები 21-ე საუკუნის საუკეთესო და ამავდროულად, ყველაზე საშიშ „ძიძად“ იქცა.

ჩვენ ვზრდით თაობას, რომელმაც ისწავლა ერთი თითის მოსმით სამყაროს მართვა მანამ, სანამ ლაპარაკს ისწავლიდა. მაგრამ რას ვკარგავთ ამ კომფორტის სანაცვლოდ და როგორ დავიბრუნოთ ცოცხალი ემოციები ოჯახში?

Trend.ge გთავაზობთ 5 პრაქტიკულ და, რაც მთავარია, რეალისტურ გზას ეკრანთან ჯანსაღი ბალანსის დასამყარებლად.

1. „დოფამინის მარტივი წყარო“

პირველი ნაბიჯი პრობლემის გააზრებაა. ბავშვი გაჯეტს იმიტომ კი არ ითხოვს, რომ ჯიუტია, არამედ იმიტომ, რომ ეკრანი დოფამინის (სიამოვნების ჰორმონის) ყველაზე სწრაფი და მარტივი წყაროა. რეალურ სამყაროში ურთიერთობას ძალისხმევა სჭირდება: უნდა მოუსმინო, გაიაზრო, უპასუხო. ეკრანთან კი ყველაფერი მარტივია.



გამოსავალი: ნუ აუკრძალავთ გაჯეტს სრულად (ეს აგრესიას გამოიწვევს), არამედ შესთავაზეთ ალტერნატივა, რომელიც მას „რთულ დოფამინს“ მიანიჭებს - მაგალითად, ერთად პიცის გამოცხობა, სადაც შედეგი შრომის შემდეგ დგება.

2. წესი „არა ეკრანს ჭამის დროს“

ეს არის ოქროს წესი, რომლის დარღვევაც არ შეიძლება. კვების დროს მულტფილმის ყურება ბავშვს უკარგავს კავშირს საკუთარ სხეულთან - ის ვერ გრძნობს ვერც გემოს და ვერც დანაყრებას, მექანიკურად ღეჭავს.

გამოსავალი: აქციეთ ვახშამი რიტუალად. დანერგეთ თამაში „დღის საუკეთესო და ყველაზე ცუდი მომენტი“, სადაც ოჯახის ყველა წევრი რიგრიგობით ყვება თავისი დღის ამბავს. ეს ბავშვს ასწავლის თხრობას და მოსმენას.

3. მოწყენის უფლება

თანამედროვე მშობლებს ეშინიათ, რომ ბავშვი მოიწყენს. როგორც კი პატარა წუწუნს იწყებს „რა ვაკეთო?“, ჩვენ მყისიერად ვაწვდით ტელეფონს. სინამდვილეში, მოწყენილობა არის კრეატიულობის დასაწყისი.



გამოსავალი: როცა ბავშვი ამბობს, რომ მოიწყინა, მიულოცეთ! უთხარით: „რა მაგარია, ესე იგი, ახლა რაღაც ახალი თამაშის მოფიქრების დროა“. მიეცით მას ფურცლები, ძველი ყუთები, ფანქრები და აცადეთ, თავად მართოს საკუთარი დრო.

4. თვალებით კონტაქტი და შეხება

ეკრანი გვართმევს ყველაზე მთავარს - არვერბალურ კომუნიკაციას. ბავშვებს სჭირდებათ შეხება, ჩახუტება და თვალებში ყურება, რათა თავი დაცულად იგრძნონ. ციფრული სამყარო ცივია.

გამოსავალი: ყოველდღე გამოყავით „ეკრანის გარეშე დრო“ (თუნდაც 30 წუთი). ითამაშეთ ან უბრალოდ წაიკითხეთ წიგნი ერთად ისე, რომ ფიზიკური კონტაქტი გქონდეთ.

5. სარკის ეფექტი - დაიწყეთ საკუთარი თავით

ეს ყველაზე მტკივნეული პუნქტია. ჩვენ ვერ მოვთხოვთ შვილს, გადადოს პლანშეტი, თუ ჩვენ თავად მუდმივად „სქროლვაში“ ვართ. ბავშვები არ უსმენენ ჩვენს რჩევებს, ისინი იმეორებენ ჩვენს ქცევას.



გამოსავალი: სახლში მისვლისას ტელეფონი დადეთ კონკრეტულ ადგილას და არ აიღოთ ხელში, სანამ ბავშვს არ დააძინებთ (ან მინიმუმ, არ ეთამაშებით). აჩვენეთ, რომ რეალური ცხოვრება „ინსტაგრამზე“ უფრო საინტერესოა.
ტექნოლოგია მტერი არ არის, ის ინსტრუმენტია. მთავარია, ეს ინსტრუმენტი არ იქცეს კედლად ჩვენსა და ჩვენს შვილებს შორის. გაჯეტი შეიძლება გატყდეს ან დაძველდეს, ბავშვობის მოგონებები კი, სადაც დედა და მამა მასთან ერთად იცინიან და თამაშობენ - სამუდამოდ რჩება.