იტალიელები

· მათ რაციონში ძალიან ცოტაა წითელი ხორცი, სამაგიეროდ ბევრია თევზი, ქათამი, ინდაური.

· პასტას (მაკარონი) მიირთმევენ „ოდნავ უმს“ და თან სადილად, და არა ვახშამზე.

· ცხიმიან ნაღების სოუსებს ურჩევნიათ ტომატის სოუსი, ახალი ან მოშუშული ბოსტნეული, ცოტა ზეითუნის ზეთით.

· პიცას ამზადებენ თხელ ცომზე.

· ყოველთვის ჭამენ მცირე ულუფებით.

· ერთ ჭამაზე ჭამენ როგორც მინიმუმ ორ კერძს, ერთი დიდი და ნოყიერის ნაცვლად: ასე ორგანიზმი იღებს სიგნალს დანაყრების შესახებ მანამ, სანამ ადამიანი ზედმეტი საკვების მიღებას მოასწრებს.

· არ ირთულებენ ცხოვრებას დიეტებით, რადგან ეს ხშირად იწვევს სტრესს და უფრო სწრაფად იმატებთ წონაში.

ფრანგები, შვეიცარიელები

· იცავენ წესს: „მძიმე“ საკვები გუშინ - მსუბუქი საკვები დღეს.

· იკვებებიან მკაცრად 4-ჯერ დღეში და უკრძალავენ საკუთარ თავს წახემსებას.

· იცავენ 12 საათიან შესვენებას ვახშამსა და საუზმეს შორის, რაც ხელს უწყობს ორგანიზმის ჯანსაღ „გადატვირთვას“.

· არასოდეს ამბობენ უარს დესერტზე: სადილის ბოლოს ტკბილეულის მოლოდინში ფრანგები არ დაუშვებენ ძირითადი კერძების ზედმეტად მიღებას.

· არ უყვართ სპორტული დარბაზები და ქუჩის ფიტნესი, სამაგიეროდ ბევრს სეირნობენ ფეხით, ველოსიპედით. ლიფტით სარგებლობას ურჩევნიათ ფეხით ასვლა კიბეებზე.

იაპონელები

· საკვების ულუფები მნიშვნელოვნად მცირეა.

· იაპონელების უმრავლესობა იკვებება თეთრი ბრინჯით და არ სუქდება. იმიტომ რომ საკმაოდ მალე ნაყრდება და უკვე ნაკლებად იყენებენ კალორიულ ცხიმიან საკვებს.

· ლაფშა, ტემპურა (ფრიტიურში შემწვარი), ოკონომიაკი (იაპონური პიცა) - ყველა ამ გემრიელ კერძებს იაპონელები რამდენიმე დღეში ერთხელ მიირთმევენ, და არა ყოველდღე.

· იაპონური ტკბილეულობა შეიცავს ბევრად ნაკლებ შაქარს, ვიდრე ჩვენი ტკბილეული. ბევრს შეიძლება უგემურიც კი მოეჩვენოს.

· იაპონელები ძალიან ბევრს მოძრაობენ, გადიან დიდ მანძილს ფეხით და დადიან ველოსიპედით.

· ტრადიციული იაპონური სახლის მოწყობილობა ხელს უწყობს მუდმივ მოძრაობას და კუნთების ვარჯიშს: იატაკზე დაჯდომა/დაწოლა, იატაკიდან ადგომა, ზურგის დაჭერა საყრდენის გარეშე.