ადამიანები ხშირად იტყუებიან, ამ ქცევის მიზეზი კი ბევრი რამ შეიძლება იყოს. იმისთვის, რომ მეტად დავიცვათ თავი მოტყუებისგან, აუცილებლად უნდა გავითვალისწინოთ ქვემოთ მოყვანილი მინიშნებები:

1. მეტყველების ნიმუშების ცვლილება

უპირველესი ნიშანი იმისა, რომ ვიღაცა სიმართლეს არ ამბობს, ეს არის არარეგულარული საუბარი. გრეგ მაკკრიის, FBI-ს კრიმინალური დეტექტივის თქმით, ადამიანის ხმა ან საუბრის მანერა იცვლება, როდესაც ის ტყუილს ამბობს.

მაკკრაი განსაზღვრავს პიროვნების რეგულარული მეტყველების შაბლონებს ტიპური, პირდაპირი კითხვების დასმით, მაგალითად: რა არის მათი სახელი ან სად ცხოვრობს? ეს საშუალებას აძლევს მას დაინახოს ნებისმიერი ცვლილება საუბრის ან მახასიათებლების დროს, როდესაც ის სვამს უფრო რთულ კითხვებს.

2. შეუსაბამო ჟესტების გამოყენება

თუ ადამიანი ამბობს დიახ, მაგრამ თავს აქნევს უცნაურად, ეს შეიძლება მიუთითებდეს, რომ ის სიმართლეს არ ამბობს. როგორც ექიმი ელენ ჰენდრიქსენი, ბოსტონის უნივერსიტეტის შფოთვისა და მასთან დაკავშირებული აშლილობების ცენტრის კლინიკური ფსიქოლოგი აღნიშნავს, არათანმიმდევრული ჟესტები და სხეულის მოძრაობები, რომლებიც არ ემთხვევა ადამიანის ნათქვამ სიტყვებს, ტყუილის ერთ-ერთი კრიტერიუმია. 

3. ცოტა საუბარი

როდესაც სიმართლის მთქმელი მოწმეები აღწერენ იმას, რაც ნახეს და ეკითხებიან: „კიდევ არის რამე?“ მეტი დეტალი ვლინდება. მაგრამ როდესაც მატყუარებს სთხოვენ, გასცდნენ მომზადებულ ისტორიებს, სხვა დეტალებს მცირე რაოდენობით ან საერთოდ არ გვთავაზობენ.

ამერიკის ფსიქოლოგთა ასოციაციაში (APA) მკვლევრები ამ ადამიანებს მოიხსენიებენ, როგორც „მატყუარას, რომლებიც ატყუებენ უმოქმედობით“, რადგან, როდესაც კითხვებზე პასუხის გაცემას ან მეტი დეტალების მიწოდებას სთხოვენ, ჩვეულებრივ ნაკლებს სთავაზობენ მათ.

4. ზედმეტი საუბარი - ლაყბობა

მეორეს მხრივ, ჰარვარდის ბიზნეს სკოლის მკვლევრებმა დაადგინეს, რომ მატყუარები, ძალიან ბევრ ზედმეტ სიტყვას იყენებენ. ასევე, ისინი იყენებენ ისეთ სიტყვებს, რომელთა დამატებასაც არ იფიქრებს ადამიანი, რომელიც სიმართლეს ამბობს.

მატყუარები უფრო ხშირად იყენებენ უხამსობას და მესამე პირის ნაცვალსახელებს (მაგ., ის და ისინი), რათა თავი დააღწიონ  პირველი პირის ჩართვისგან (მაგ., მე, ჩემი).

დოქტორი დევიდ მაცუმოტო სან-ფრანცისკოს სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფსიქოლოგიის პროფესორი და Humintell-ის აღმასრულებელი დირექტორი, ხაზს უსვამს, რომ მკვლევრებმა უნდა გაითვალისწინონ კულტურული მიკერძოება. მაგალითად, სიცრუის აღმომჩენმა კვლევამ აჩვენა, რომ ჩინელი მონაწილეები ტყუილის დროს უფრო მაღალი ხმით საუბრობენ. ესპანელი მონაწილეები კი პირიქით, დაბალი ხმით საუბრობენ.

5. პირის ან სახის დაფარვა

ბევრ ადამიანს სურს დაფაროს ტყუილი ვითომ მექანიკური ქმედებით, რის გამოც მათ შეიძლება თვალებზე ან პირზე ხელები აიფარონ.

6. გადაჭარბებული ქცევა

დაფიქრდით, რას აკეთებს ბავშვი, როცა ეკითხებით, სად წავიდა ბოლო ფუნთუშა. ისინი ზედმეტ ემოციებს გამოხატავენ - გაიოცებენ, დახედავენ ხელებს, დაიწყებენ მის ქნევას და ამის შემდეგ ამბობენ დიდ ტყუილს. ეს ნიშნავს, რომ ბავშვში შფოთვითმა რეაქციამ იფეთქა და ამ მანერით ცდილობს დამშვიდებას. ან სულ მცირე, ტყუილის თქმის გამო ინერვიულა და კიდურებში სისხლის ზედმეტი წნევით მიეწოდება. დიახ, გადაჭარბებული ქცევაც ტყუილის ნიშანია.

7. თითის მინიშნება (პირდაპირი ან ფიგურული)

Business Insider-ის მიხედვით, მკაცრი ჟესტებითა ან სიტყვებით სხვაზე მითითება მიანიშნებს, რომ კონკრეტული ადამიანი, თქვენი ყურადღების გადატანას და  სხვაზე გადაბრალებას ცდილობს. 

8. თვითიდენტიფიკაცია, როგორც „კარგი მატყუარა“

 „კარგი მატყუარა“ ძირითადად პატარა ტყუილებს ამბობს პირადად კოლეგებსა და მეგობრებზე. ამით, ის ისტორიას ალამაზებს და მეტ ხიბლს სძენს. დიახ, თუ ვინმე ტრაბახობს, რომ კარგი მატყუარაა, მას არ უნდა ენდოთ.