ყველა მშობელს განსხვავებული აღზრდის სტილი აქვს, მაგრამ ყველას ერთი და იგივე გვინდა: ბედნიერი ბავშვები, რომლებმაც იციან, როგორ გაუმკლავდნენ ემოციებს; როდესაც ჩვენი შვილები რთულ ემოციებს ცხოვრების ბუნებრივ და გარდაუვალ ნაწილად იღებენ, ნაკლებად ეშინიათ მათი, აღიარებენ თავიანთ გრძნობებს და აქვთ თავდაჯერებულობა, რომ გაუმკლავდებიან ამ გამოწვევას.

მშობლები, რომლებიც ამ ხუთ ძირითად რამეს აკეთებენ, ზრდიან შვილებს, რომლებიც ემოციურად უფრო ძლიერები არიან.

მშობელი - მაგალითი

„არსებითად, თქვენი ემოციური ინტელექტი არის თქვენი „ემოციური ინტელექტი“, განმარტა ფსიქოთერაპევტმა ოდრი ტეიტმა. „თქვენი ემოციური ინტელექტი გავლენას ახდენს თქვენი ცხოვრების ყველა ასპექტზე, ძირითადი ადამიანური ემოციებიდან დაწყებული, სხვებთან ურთიერთობის წესით დამთავრებული.“

იმისათვის, რომ ჩვენმა შვილებმა შეძლონ ემოციების ჯანსაღად დამუშავება, ჯერ მშობლებმა, უნდა ვიცოდეთ, როგორ გავაკეთოთ ეს. ასე რომ, თუ თავად გიჭირთ ემოციების მართვა, მაშინ გაგიჭირდებათ იყოთ მაგალითი შვილებისთვის.

გამოწვევები

მიმოიხედეთ გარშემო და შეხედეთ ადამიანებს, რომლებითაც აღფრთოვანებული ხართ, მათ ჰქონდათ რთული გამოცდილება, რისგანაც ისწავლეს.

წარმატებული, თავდაჯერებული ბავშვები ვითარდებიან მხარდამჭერ სახლებში რთული გამოცდილების შედეგად, ისინი გამოწვევებით სწავლობენ ცხოვრებას.

მნიშვნელოვანია აცნობიერებდეთ, რომ ჩვენს მიერ ფოკუსირებული ფიქრები ჩვენს ტვინში გამოყოფს ქიმიურ ნივთიერებას, რომელიც ქმნის ჩვენს სხეულში ძირითადი ემოციების ენერგიას.

ემოციები კი თქვენს სხეულში არსებული ენერგიაა. მათი გაქრობა შეუძლებელია; როგორც კი ენერგია თქვენს სხეულში მოხვდება, მისი დამუშავება აუცილებელია - ეს ნიშნავს, რომ თუ თქვენი შვილი განაწყენებულია, არ დაგეხმარებათ უთხრათ: „ამის გამო არ უნდა განაწყენდე“, ჯობია უთხრათ: „ამის არ შეგეშინდეს“ - ემოცია უკვე მის სხეულშია და გამოთავისუფლება სჭირდება. რამდენჯერ გაგიკეთებიათ ეს საკუთარი თავისთვის ზრდასრულ ასაკში? გითქვამთ საკუთარი თავისთვის, რომ „არ უნდა“ იყოთ განაწყენებული, იმედგაცრუებული ან ნერვიული, მიუხედავად იმისა, რომ ასე იყო? - როგორც კი ყურადღებას გაამახვილებთ იმ აზრზე, რომელიც ემოციის ენერგიას გამოყოფს, ემოცია უნდა დამუშავდეს.

ემოციების სახელდება

გრძნობები ერთი სიტყვაა. თქვით ის, რასაც გრძნობთ.
ლაიფ-მწვრთნელმა მიშელ ტომპსონმა განმარტა: „ემოციებთან კონტაქტის შენარჩუნება საშუალებას გაძლევთ შექმნათ უფრო ღრმა კავშირები საკუთარ გამოცდილებასთან, რაც იწვევს ინდივიდებს შორის მეტ გაგებას.“

ემოციები არის ენერგია თქვენს სხეულში. როგორ გრძნობთ ამას? როგორია სევდა? როგორია მარტოობა?

დაეხმარეთ შვილებს, დეტალურად აგიხსნან ემოციის ფიზიკური შეგრძნება, თითქოს უცხოპლანეტელს უხსნიან, რომელსაც აქამდე არასდროს განუცდია ეს - ცხელათ? ცივათ? ყელში მოჭერას გრძნობენ? რაც უფრო აღწერილობითია ემოცია, მით მეტია დახმარების და მისგან დაღწევის შანსი.

ემოციები ტალღებად მოდის - ისინი მოდიან და მიდიან. იმის ნაცვლად, რომ ახსნათ, თუ რატომ გრძნობთ, რას გრძნობთ, განსაჯოთ ან წინააღმდეგობა გაუწიოთ მას, განიცადეთ ის.

ეს არის ადამიანობის სილამაზე. ჩვენ აქ ვართ იმისთვის, რომ ვიგრძნოთ ჩვენი ემოციები; ვიგრძნოთ ცხოვრება, ვიცხოვროთ
სხვადასხვა გამოცდილებით.

ასე რომ, ივარჯიშეთ ეს ნაბიჯები შეგნებულად, რაც შეიძლება ხშირად, როგორც დიდი, ასევე პატარა ემოციებით.

რაც უფრო უკეთესები გახდებით, მით უფრო შეძლებთ მოდელობას თქვენი შვილებისთვის. გულწრფელად ისაუბრეთ თქვენს ემოციებზე ოჯახის წევრებთან.

მშობელ-შვილის მიჯაჭვულობისა და ემოციების რეგულირების კვლევებმა დაადგინა, რომ უსაფრთხოდ მიჯაჭვული ბავშვები ითვისებენ ემოციების რეგულირების ეფექტურ სტრატეგიებს მიჯაჭვულობის ურთიერთობაში და შეუძლიათ წარმატებით გამოიყენონ ადაპტური ემოციების რეგულირების სტრატეგიები სხვა სიტუაციაში, როდესაც მიჯაჭვულობის ფიგურა (დედა ან მამა) არ არის წარმოდგენილი.

მოძებნეთ გზები, ივარჯიშოთ ემოციებზე, ჩაუღრმავდით ყველაფერს, რასაც ცხოვრება გვთავაზობს, ყველა დღე ადვილი არ არის, მაგრამ ყველა დღე შესაძლებლობაა.