თანამედროვე კოსმეტოლოგიაში ფილერი თანდათან კარგავს პოპულარობას, გამოცდილებამ აჩვენა, რომ ის ნამდვილად არ არის სასარგებლო ყველა პაციენტისთვის. უფრო მეტიც, მისი არასწორი გამოყენება, ხშირად ამწვავებს პრობლემას.

საინტერესოა, როდის არის ფილერი საჭირო და როდის უნდა იქნას აცილებული მისი გამოყენება.

როგორ მუშაობს ფილერი?

ფილერი ინექციური კორექციის პროდუქტია, რომელიც ყველაზე ხშირად სტაბილიზირებულ ჰიალურონის მჟავაზეა დაფუძნებული. მისი დანიშნულებაა მოცულობის აღდგენა, ნაოჭების გასწორება და კონტურების გაძლიერება. მისი მოლეკულები ძლიერ ჰიდროფილურია: ის ინარჩუნებს წყალს, რაც უზრუნველყოფს ქსოვილების დამატებით დატენიანებას. ფილერი დროებით აღადგენს დაკარგულ სტრუქტურებს და ასტიმულირებს ფიბრობლასტებს საკუთარი კოლაგენის გამომუშავებისკენ. თუმცა, ეს ეფექტი დროში შეზღუდულია, ეფექტი 8-12 თვე გრძელდება, რის შემდეგაც მოცულობა ქრება და პროცედურა უნდა განმეორდეს.
პროცედურის წარმატება დამოკიდებულია არა მხოლოდ პროდუქტის ხარისხზე, არამედ არეალის, ინექციის სიღრმისა და ნივთიერების რაოდენობის სწორ შერჩევაზე.

ფილერის ნაკლოვანებები

ჰიალურონის მჟავის შემავსებლების მთავარი პრობლემა დროებითი შედეგია. პროცედურის შემდეგ, ქსოვილი ხშირად უფრო მოდუნებული ჩანს, ვიდრე ინექციამდე, განსაკუთრებით თუ პაციენტი კანს დამატებითი პროცედურებით არ უვლის.



მეორე რისკი არაბუნებრივი ეფექტია. ჭარბი ინექციის შემთხვევაში, სახე გადატვირთულია, კარგავს ინდივიდუალობას და იღებს დამახასიათებელ „ფილერის“ იერს.
ასევე არსებობს სამედიცინო რისკები: სისხლძარღვოვანი გართულებები, ქსოვილის ფიბროზი და კვანძების წარმოქმნა. სწორედ ამიტომ, წამყვანი სპეციალისტები ფრთხილად არიან ამ შემავსებლების მიმართ და მას უფრო მეტად მიზანმიმართული კორექციის ინსტრუმენტად მიიჩნევენ, ვიდრე გაახალგაზრდავების პროცედურად.

როდის მუშაობენ შემავსებლები

კრიტიკის მიუხედავად, შემავსებლებს აქვთ თავისი ნიშა. ისინი გამართლებულია ე.წ. დაღლილი და დაბერების მორფოტიპით, როდესაც სახე კარგავს მოცულობას, იკვეთება ფტოზი და ცხვირ-ტუჩის ნაკეცები ხილული ხდება. ასეთ შემთხვევებში, ინექცია აწევს ლოყებს, ხაზს გაუსვამს ყბის და ნიკაპის კუთხეებს და აღადგენს გამოკვეთილ ოვალურ ფორმას, მაგრამ სხვა მორფოტიპებთან სიტუაცია იცვლება: დეფორმაციულ-შეშუპებითი ტიპის შემთხვევაში, შემავსებელი ზრდის წებოვნებას და იწვევს შეშუპებას. წვრილად დანაოჭებული კანით, სახე გადატვირთულად გამოიყურება, ხოლო კუნთოვანი კანის შემთხვევაში, ე.წ. „ჰიალურონის მჟავას ბურთი“ ყალიბდება. აქ მნიშვნელოვანია ხაზგასმა: არ არსებობს უნივერსალური ტექნიკა, ისინი, ვინც არ ითვალისწინებენ პაციენტის ინდივიდუალურ მახასიათებლებს, რისკავენ დაბერების დაჩქარებას, მისი შენელების ნაცვლად.



რა უნდა გავაკეთოთ, თუ ფილერი უკუნაჩვენებია
ფილერი არ წყვეტს პტოზის პრობლემას და არაეფექტურია კანქვეშა ცხიმის მნიშვნელოვანი დეპოზიტების შემთხვევაში. ამ დროს სხვა მეთოდებს ირჩევენ:

აპარატურული ტექნიკა

ულტრაბგერითი SMAS ლიფტინგი - მოქმედებს ღრმა ფენებზე, ასტიმულირებს კოლაგენისა და ელასტინის სინთეზს. ეფექტი გრძელდება რამდენიმე თვე, წელი.

მიკრონიდლინგი

ის წარმოქმნის ახალ კოლაგენის ბოჭკოებს, აუმჯობესებს კანის ტექსტურას, აღმოფხვრის უსწორმასწორობას და პოსტ აკნეს ლაქებს.

მონოპოლარული RF ლიფტინგი

პროცედურა ზრდის ელასტიურობას, აუმჯობესებს მიკროცირკულაციას, და სახის კონტურებს ასწორებს.

თითოეული ეს ტექნოლოგია კანის სხვადასხვა ფენაზე მუშაობს და სხვადასხვა პრობლემას აგვარებს, ამიტომ მიდგომა ინდივიდუალური უნდა იყოს.

ფილერი კვლავ პოპულარული ინსტრუმენტია, მაგრამ მათი გამოყენება მხოლოდ გარკვეულ შემთხვევებშია გამართლებული. სწორი დიაგნოზის შემთხვევაში, ისინი სწრაფ და შესამჩნევ შედეგებს იძლევიან, მაგრამ უმეტეს შემთხვევაში, თანამედროვე კოსმეტოლოგია უპირატესობას ანიჭებს ტექნიკას, რომელიც ასტიმულირებს კანის საკუთარ რესურსებს და უზრუნველყოფს ბუნებრივ გაახალგაზრდავებას ქსოვილების გადატვირთვის გარეშე.